Een eeuw voetbal in Lochem

Sportclub Lochem bestond op 10 april 2018 honderd jaar. In Land van Lochem stond dat jaar het onderstaande artikel van de hand van Henny Jansen, waarin de verschillende episoden uit het ontstaan en de ontwikkeling van deze bekende Lochemse sportclub uitgebreid aan de orde komen.

Het eeuwfeest dat dit jaar wordt gevierd brengt ons terug naar 10 april 1918, toen de oprichting van de Lochemse voetbalvereniging Blauw-Wit een feit werd. Blauw-Wit is de oudste van de drie voetbalverenigingen die als voorlopers gelden van Sportclub Lochem. De oprichtingsdatum van deze club, in 1918, geldt dan ook als ijkpunt voor de honderdste verjaardag.

Vóór de oprichting van Blauw-Wit werd er overigens ook al voetbal gespeeld in Lochem. Vermoedelijk al in 1895 kwam de club LFC Wilhelmina van de grond. Aan het begin van de vorige eeuw waren er verder verenigingen actief onder de namen Excelsior, Prinses Juliana, Oranjeboom en Volharding. Deze verenigingen hielden op een gegeven moment op te bestaan

Blauw Wit

In Lochem blijkt het in 1918 opgerichte Blauw-Wit een blijvertje. De naam betekende niets anders dan dat de spelers in die kleuren speelden. In 1926 dreigde het mis te gaan met de Blauw-Witters. In februari van dat jaar leek de situatie van de eens met zoveel elan gestarte club hopeloos. Wat de precieze achtergronden van de dreigende ondergang waren, valt moeilijk te achterhalen. Wel is bekend dat een aantal populaire leden de club verliet met steun van supporters. De bedoeling was een nieuwe club op te richten. Een naam was al bedacht, namelijk Thor.

Op 4 maart 1926 werd een neutrale vergadering belegd in de sociëteit De Eendracht. De vergadering werd geleid door de heer Van der Garde, van beroep gemeente-ontvanger, maar tegelijkertijd een groot voetballiefhebber.

De vergadering was druk bezocht. Na levendige discussies kwam er toch een oplossing, die op het nippertje voorkwam dat Blauw-Wit zou worden opgeheven. Er werd een motie aangenomen, waarbij de in oprichting zijnde club Thor afzag van de afsplitsing. Verschillende leden en spelers, die zich al hadden aangemeld, zouden toetreden tot een “nieuw hervormd Blauw-Wit”. In het bestuur dat op 11 maart 1926 gevormd zou worden, zouden enkele voorstanders van Thor worden opgenomen. “Wat nodig is”, aldus Van der Garde, “is samenwerking en tucht. De captain dient baas te zijn in het veld. Het bestuur moet de teugels in handen houden en zich door de spelers niet de wet laten voorschrijven”.

Blauw-Wit kreeg de wind weer in de zeilen. We horen uiteindelijk niets meer over strubbelingen in de club. Dat werd vier jaar later in 1930, ter gelegenheid van het 12,5 jarig bestaan, nog eens bevestigd tijdens de feestavond die de club gaf bij café Nijhof.

In de jaren 30, tijdens de crisis en werkloosheid besloot men in een algemene vergadering de kaartjes voor de werklozen goedkoper te maken. Op een inwonertal van 5500 telde Lochem ongeveer 200 werklozen. Op vertoon van hun werklozenkaart, de zogeheten stempelkaart, kon men een kaartje kopen van 10 cent.

In 1933 werd het eerste elftal kampioen van de oostelijke 4e klasse E.

Ook in de periode van de Tweede Wereldoorlog behaalde de club verschillende successen, maar het werd wel steeds moeilijker, zeker toen in september 1944 ook in Lochem het verenigingsleven in elkaar stortte. Voetbal in oorlogstijd vond plaats met allerlei belemmeringen als gevolg van Duitse maatregelen, zoals spertijden, deportaties naar Duitsland, onderduiken, e.d. In 1944 waren op initiatief van de andere Lochemse club De Koolhazen pogingen in het werk gesteld om te komen tot één voetbalvereniging voor Lochem. Blauw-Wit besloot uiteindelijk toch zelfstandig te blijven. Die zelfstandigheid zou duren tot 1962.

Blauw Wit (Jaartal onbekend)v.l.n.r. achterste rij: J.Stern, H.Betuwe, A.Dieperink, W.Stern. middelste rij: W.Volkers, J.v.Oene, E.v.Oene. voorste rij: C.v.Aanholt, A.Leussink, J.Immink, J.Hofmeijer

Na de Tweede Wereldoorlog nam de populariteit van het voetbalspel steeds verder toe. Ook Blauw-Wit bloeide binnen afzienbare tijd weer op. In juli 1953 kwam er een nieuw bestuur, dat zich zou handhaven met uitzondering van enkele tussentijdse functiewijzigingen tot 1962. In dat jaar kwam de fusie tot stand met de voetbalvereniging KDC (Koolhazen Dochteren Combinatie) onder de naam van Sportclub Lochem. Van 1962 tot 1974 was de heer Reijnders voorzitter van de nieuwe fusieclub. Van beroep was Reijnders groepscommandant van de Rijkspolitie.

De voorlopers van Sportclub Lochem van 1918 tot 1962

De Koolhazen, Dochteren en Blauw-Wit. Dat zijn de drie voetbalverenigingen waaruit Sportclub Lochem is ontstaan. In deze paragraaf duiken we kort in de geschiedenis van de Koolhazen en Dochteren.

In 1922 kreeg Blauw-Wit er een geduchte Lochemse concurrent bij. Op 6 augustus van dat jaar besloot een groep vrienden een nieuwe voetbalclub op te richten. Het is mogelijk dat sommige liefhebbers aanstoot namen aan de nogal arrogante instelling van sommige Blauw-Witters die, zo werd algemeen geredeneerd, sterk hechtten aan tradities. Men wilde een vereniging zonder exclusiviteit die de massa aansprak.

De nieuwe vereniging ging zich Excelsior noemen. Twee van de oprichters, die ook later een belangrijke rol hebben gespeeld, waren D.J. Reussink, toen voorzitter, en J.H. Bouwhuis, die jarenlang penningmeester is geweest.

Excelsior wordt Koolhazen

Enthousiast ging Excelsior van start. Maar het jaar daarop, in het seizoen 1923 – 1924, maakte de Geldersche Voetbalbond (GVB) bezwaar tegen de benaming Excelsior. Er waren namelijk meerdere clubs die dezelfde naam droegen en dit zorgde in de ogen van de bond voor verwarring.

Toen werd Excelsior herdoopt in Koolhazen. Een toepasselijke naam, omdat Lochemers zoals bekend vaak Hooiplukkers en Koolhazen worden genoemd. Over verwarrend gesproken: er was in 1905 ook al eens een club opgericht die Excelsior heette. Die naam werd in 1914 gewijzigd in simpelweg “Lochem”. Twee jaar later ging deze vereniging ter ziele.

De kleuren van de Koolhazen waren geel-blauw. In het seizoen 1924-1925 werd het kampioenschap behaald, met de overstap naar de tweede klasse tot gevolg. Vijf jaar later werd zelfs de eerste klasse bereikt. Niet slecht voor zo’n jonge vereniging. In 1935 werd het 12,5- jarig bestaan gevierd. In dat jubileumjaar speelde Koolhazen met drie elftallen in competities van de GVB. Opmerkelijk gegeven was dat de genoemde oprichters Bouwhuis en Reussink nog altijd ook als speler actief waren. Sterker nog: ze golden als de sterspelers van het team. Bouwhuis was tevens aanvoerder. Beiden werden in 1937, tijdens de viering van het 15-jarig bestaan uitgebreid gehuldigd.

1922 Oprichting Excelsior. Deze naam wordt hetzelfde jaar nog veranderd in Koolhazen.

Kampioen in de eerste klasse

Het jaar 1939 werd een topjaar voor de Lochemse Koolhazenclub. Het kampioenschap van de eerste klasse GVB werd binnengehaald. De kampioenswedstrijd in en tegen Ruurlo werd onverwacht met 5 – 1 gewonnen. De emoties liepen op het laatst zo hoog op, dat enkele spelers met elkaar op de vuist gingen. Dat incident werd gelukkig snel bijgelegd. De spelers werden bij aankomst in Lochem met vrolijke marsmuziek door Advendo onthaald. Het feest vond plaats in het clubgebouw Vonkerman aan de Barchemseweg (in de volksmond: op d’n Kiezak). Naar zeggen werd het een vrolijk feest.

Dochteren

De voetbalvereniging Dochteren werd opgericht in 1932. De clubkleuren waren van meet af aan zwart-wit.

Bij Zweverink aan de Dwarsweg werd provisorisch een terrein aangelegd, waarop eenvoudige doelen werden geplaatst. Enige tijd later kreeg de club een beter veld achter ‘De Vlijt’. Dat veld werd beschikbaar gesteld door de gemeente Lochem. Er werden nu ook echte doelpalen geplaatst door timmerman Polman. Ook werden toen lijnen gestrooid. Aanvankelijk werden alleen oefenwedstrijden gespeeld. Na de aansluiting bij de Gelderse Voetbalbond begon men met competitievoetbal. Aanvankelijk kwam Dochteren uit in de derde klasse en later in de tweede klasse, met twee seniorenelftallen.

K.D.C. 1947 v.l.n.r. achterste rij: G.Nijkamp, L.Jansen, H.Horstman,B.Bosch, J.Groenouwe, G.Lindeman, G.ter Welle,T.Horstman. Voorste rij: H.Weber, G.Nieuwenhuis, H.Mekkink, A. Groenouwe

Koolhazen Dochteren Combinatie

Twaalf jaar lang hield Dochteren stand. In 1944 werden nogal wat spelers verplicht tewerkgesteld in Duitsland. Ook moest een aantal spelers onderduiken. Deze omstandigheden zorgden er waarschijnlijk voor, dat Dochteren noodgedwongen fuseerde met de Koolhazen. De nieuwe club werd Koolhazen Dochteren Combinatie, of kortweg KDC, genoemd. Inmiddels weten we dat Dochterens bloed kruipt waar het niet gaan kan. De zelfstandigheid lonkte, met als gevolg dat in 1960 VV Klein Dochteren werd opgericht.

Klein Dochteren 2e Fase

In 1960 ontstond de voetbalvereniging Klein Dochteren. Deze club werd ook wel Klein Dochteren ‘tweede fase’ genoemd met verwijzing naar het eerder in KDC opgegane Dochteren. Het ontstaan van Klein Dochteren was overigens geen daad van verzet tegen de fusieplannen die toen al speelden. De huidige ‘Schole’ was destijds nog daadwerkelijk een school en meester A.J. Rigter zag dat de meisjes slagbal speelden maar dat de jongens uit de buurtschap zich ontpopten tot ‘hangjongeren’ avant la lettre. Rigter vroeg de jongens of ze geen zin hadden om te voetballen. ,,Geen bal’’, zo luidde het antwoord. Binnen enkele dagen had de meester dat probleem opgelost en toen begon de geschiedenis van VV Klein Dochteren.

Fusie Sportclub Lochem

Oud K.D.C. en oud Blauw Wit in 1968, wedstrijd t.g.v. 50-jarig Jubileum Sportclub Lochem v.l.n.r. achterste rij: H.Hanning, A.v.Egmond, M.Vrielink, H.Menger, Stoelhorst, J.v.Loo, A.Dieperink,H.Tukker, F.v.Aanholt, T.v.Ginkel, J.Vels, T.Hofman, W.Cath, A.Groenouwe, T.Jacobs, O.J.Reinders,B.Groters. voorste rij: G.Rothman, H.Nieuwenhuis, E.Hofmeijer, Weerdmeester, H.Hartog, G.Nieuwenhuis,J.v.d.Burg, J.Immink, L.Jansen, C.v.Aanholt, J.Cath, G.Biljard, B.Hofman, J.te Brake

Koolhazen Dochteren Combinatie (KDC) en Blauw-Wit zouden twee jaar later in 1962 samensmelten tot Sportclub Lochem. Nu was ook voor Blauw-Wit de tijd rijp voor de fusie die het begin van Sportclub Lochem markeert. De besprekingen werden geleid door O.J. Reijnders, groepscommandant bij de plaatselijke politie. Reijnders was, zoals eerder gemeld, twaalf jaar lang de eerste voorzitter van de fusieclub.

Waar kwam de bijnaam Koolhazen vandaan?

Het is allemaal al lang geleden. Lochemers koesterden in een ver verleden hun moestuin. Ook toen al gold boerenkool met worst als nationaal gerecht. Daarom zag men ook al honderden jaren geleden in de Lochemse tuinen zoveel boerenkoolstronken staan. Daar kwamen vaak hazen op af, die zich aan de Lochemse kool tegoed deden. Volgens de overlevering hadden de Lochemers daar weinig waardering voor. Vandaar dat men besloot hieraan een eind te maken. Op een herfstochtend zag een Lochemer in zijn tuin een paar lange oren hoog boven de koolplanten uitsteken. Verschrikt rende hij de stad in en riep: “De moer van de hazen in mijn tuin!”  Men overlegde met elkaar en besloot het dier te doden. Gewapend met gaffels en grepen ging men op pad. Toen men in de buurt kwam van het dier, begon het zo hard te schreeuwen dat allen op de vlucht sloegen. Zulke grote helden waren de Lochemers dus blijkbaar ook weer niet. Na enige tijd zag men het dier op de rug liggen en ging men er weer naar toe. Het bleek een gebroken poot te hebben en kon niet meer opstaan. Nu werd het dier gedood en in optocht naar de stad gebracht. ’s Avonds is er groot feest en de moer wordt gebraden en opgegeten. De volgende dag bleek dat er bij een boer in de  omgeving een ezel was los gebroken en verdwenen. Sindsdien heten in de wijde omtrek de Lochemers Koolhazen.

Een andere (leukere) versie van het verhaal wil dat zich een marskramer meldde met de vraag of iemand zijn ezel had gezien. De handelaar zag even later de huid van de ezel bij het huis van de slager hangen en wist genoeg. De boze marskramer werd de stad uitgezet maar vertelde overal waar men het wilde horen over de Lochemers die een ezel voor een haas hadden aangezien. Dat leverde de inwoners van de landstad de bijnaam Koolhazen op. Zoals zo vaak werd de spotnaam al snel een geuzennaam.

Koolhazen 1 – 1929v.l.n.r. achterste rij: Scheidsrechter Hagen, H.Lammertink, J.Beltman, H.Bouwhuis, G.Kruisselbrink,G.Vonkerman, J.Maatman, W.Zenderink, J.Hofstee. voorste rij: J.Hartog, J.Jansen, B.Bats, J.Bettink

Illustratie van een verslag vanuit de oprichtingsvergadering van Sportclub Lochem van 10 juli 1962

V.V. Sportclub Lochem viert haar 100-jarige jubileum: 1962 – 2018

Een nieuwe club, een nieuwe begin. Dat was de gedachte toen Sportclub Lochem in 1962 ontstond door de fusie van Blauw-Wit en KDC. De ambities waren hoog. Promotie naar de derde klasse gold al snel als een belangrijk doel. Sommigen hadden zelfs visioenen van de tweede klasse.

Omdat het van de grond tillen van een nieuwe vereniging en het laten ontstaan van een homogeen eerste elftal tijd kost, duurde het nog tot het seizoen 1968-1969 voordat het eerste doel werd gehaald. Promotie naar de derde klasse was een feit. Twee jaar later kregen de ‘dromers’ het gelijk aan hun zijde. Lochem won een beslissingswedstijd tegen VVO uit Velp met 1-0 en promoveerde naar de tweede klasse. De wedstrijd in Zutphen, op AZC-terrein, werd bekeken door 3500 mensen.

Sportclub Lochem 1. Kampioen in de derde klasse en promotie naar de tweede klasse, 18mei 1969 (3500 toeschouwers). Beslissingswedstrijd op het terrein van AZC in Zutphen tegen VVO Velp, 1-0 Winst (John Immink).v.l.n.r. achterste rij: H.v. Egdom (trainer), T.v.Ginkel, M.Sloot, G.Lubberding, R.Bourgonje,W.Markerink (net zichtbaar), J.Groenouwe, H.Fraas, voorzitter Reinders (met hoed),J.Hogeweg, G.Vonkerman, J.Dollekamp, H.Golstein, R.Beumer. voorste rij: G.Kok, W.Meutstege, A.de Graaf, B.Snaphaan, A.Nissink, J.Immink, H.Kok.

Sportclub Lochem gleed daarna vrij snel weer af naar de vierde klasse. In het seizoen 1975-1976 keerde de club terug in de derde klasse. In het seizoen 1990-1991 gebeurde dit opnieuw.

In 1969 werd aan de Koedijk een nieuw clubgebouw geopend. Het bestond uit twee verdiepingen. Beneden bevonden zich de kleedkamers en de materiaalopslag, boven was een grote kantine met vergader- en bestuurskamers.

Een jaar eerder, in 1968, bestond de club 50 jaar. Daar werd destijds niet uitgebreid bij stilgestaan. Het geld was nodig voor andere zaken. Het bleef bij een receptie bij hotel Hoog Langen en een wedstrijd tussen oud-spelers van Blauw-Wit en KDC. Voor ouderen was er ook nog een feestavond bij café De Valk aan de Tramstraat.

Kampioenschappen

Een historisch overzicht met behaalde kampioenschappen mag niet ontbreken:

1966-1967 Promotie naar de derde klasse

1968-1969 Promotie naar de tweede klasse

1975-1976 Promotie naar de derde klasse

1990-1991 Promotie naar de derde klasse

2003-2004 Promotie naar de vierde klasse

2015-2016 Promotie naar de derde klasse

Bijzondere gebeurtenissen

Het seizoen 1973-1974 werd een bijzondere door een ingreep van de toenmalige regering Den Uyl. Door de oliecrisis ging benzine op de bon en werden autoloze zondagen ingesteld. De bijna vanzelfsprekendheid dat ouders jonge voetballers naar uitwedstrijden reden was even voorbij. Velen hadden de benzinebonnen hard nodig voor ander gebruik.

De senioren hadden het helemaal zwaar. De autoloze zondagen dwongen elftallen om gebruik te maken van het openbaar vervoer of de fiets. Zo werd een uitwedstrijd tegen bijvoorbeeld Eibergen een dagtocht van jewelste.

In de jaren 70 groeide de club flink. Bekend en berucht waren de vrijdagavonden, toen de lagere seniorenteams trainden. Na afloop werd het in de vaak bomvolle kantine meestal feest. De jukebox stond op ‘tien’ en er zijn verhalen van polonaises die tot over de parkeerplaats voerden.

In 1976 maakte Ipswich Town gebruik van de accommodatie van Sportclub Lochem. De Engelse club verbleef in hotel Hof van Gelre en bereidde zich voor op een UEFA-cupduel tegen FC Twente. Ipswich stond op dat moment onder leiding van de vermaarde Bobby Robson. Nederland leerde hem later veel beter kennen als hoofdtrainer van PSV.

In 1993 werd het 75-jarig jubileum gevierd. Hoogtepunt van de festiviteiten was een wedstijd tegen FC Volendam.

Lochem kwam in de eerste helft verrassend op een 2-1 voorsprong. Na rust zette Volendam het een en ander recht, waardoor de eindstand werd bepaald op 2-10.

In het seizoen 1996-1997 verhuisde Sportclub Lochem naar sportpark De Elze. Dat seizoen werd op zowel de oude als de nieuw locatie gespeeld. Op 17 mei 1996 was de eerste steen voor Het Bastion gelegd door toenmalig PvdA-wethouder Ruud Schwartz. Dezelfde wethouder opende in 1997 het gloednieuwe clubgebouw en werd zelfs begeleider van een G-elftal. Op 3 juni werd de opening van het nieuwe complex omlijst met een wedstrijd tegen PSV dat toen net voor de 14e keer landskampioen was geworden. De Eindhovenaren – onder leiding van Dick Advocaat en met spelers als Jaap Stam en René Eijkelkamp – wonnen de wedstrijd met 0-11. Langs de lijn stonden en zaten zo’n 2000 toeschouwers.

Sportclub Lochem 1 – PSV 1, 3 juni 1997, uitslag 0-11De wedstrijd werd gespeeld t.g.v. de opening van het nieuwe sportcomplex “DE Elze”.PSV was net landskampioen geworden o.l.v. Dick Advocaat.v.l.n.r. achterste rij: G.van Oostrum, dhr. Smoller, F.Aries, A.Brunsveld, J.Floors, A.Dijkman, W.de Ron, H.Post, R.Eijkelkamp, B.Berghuis, B.Kerkemeijer, H.Jensen, Vampeta, L.Leussink, M.Striekwold, E.Goorhuis, J.Stam,H.Scholten. voorste rij: S.Sonneveld, R.de Jager, E.Kruisselbrink, B.v.d. Doelen, O.Stinga, Claudio, S.Temrukov, R.v.d. Heide,M.Degryse, E.Faber, P.Kneefel.

Meiden- en damesvoetbal

Het damesvoetbal bij Sportclub Lochem is ouder dan menigeen zal vermoeden. Al in 1975 was er een damesteam actief. Door gebrek aan aanwas stopte echter het damesvoetbal in 1981. De leiders waren toen Gerrit Wittenberg en Tone Smecktale.

In het seizoen 1984-1985 lukte het opnieuw om een damesteam het veld in te sturen. Dit keer onder leiding van Henk ten Harve, Gerard van Aalst en Gerrit (Péle) Kolkman. Ook dit team was helaas geen lang leven beschoren.

In 1990 ging het damesvoetbal ter ziele. Tot op de dag van vandaag heeft de club geen tak voor volwassen vrouwen. Door de voorspoedige ontwikkeling van het meidenvoetbal onder de elf jaar is er goede hoop dat er mogelijk in de nabije toekomst een of meerdere damesteams samengesteld kunnen worden. Dit seizoen is alvast een trainingsgroep voor dames gestart, met de mogelijkheid dat zij aankomend seizoen competitie gaan spelen.

Het Meidenelftal onder de 11 uit 2018: Hans Post (trainer), Lindsey Jonker, Noor Nasry, Evi Thijs, Karlijn Visbeek, Inzy Glaser, Henry Horstman (leider), Liranda Gashi, Lisa Vossebelt,Marein Olde Reuver, Merel Post, Dione Horstman.

G-Voetbal

Het Gehandicapten (G-) voetbal verliep binnen de club met veel enthousiasme. Onder aanvoering van ex-wethouder Schwartz had dit team ook een regiofunctie. Verschillende spelers uit de naburige gemeenten sloten zich bij dit team aan. Door verschillende randvoorwaarden, die steeds moeizamer ingevuld konden worden, ging dit initiatief na drie jaren verloren. Het G-team had altijd de vrolijke noot aan haar zijde. Als zij er waren was er altijd veel plezier.

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst: Sport In

Bij Sportclub Lochem wordt het voetballen voor veel kinderen op een leuke wijze aangeboden. Plezier in het spelletje staat hierbij voorop. Sport In is hiervan een goed voorbeeld. Sport In is een inlooptraining voor kinderen van 4 tot en met 6 jaar, die graag willen leren voetballen, of eens willen kijken of ze voetballen leuk vinden.

Door veel met een bal te spelen, krijgen de kinderen balgevoel en leren ze gaandeweg samen te spelen. De trainingen zijn op zaterdagmorgen onder begeleiding van een vast team van trainers, die de kinderen met veel enthousiasme de beginselen van het voetballen leren. Na Sport In kun je doorstromen naar de Voetbalschool, mits men de leeftijd van 6 jaar bereikt heeft en graag door wil gaan met voetballen.

Het idee van de Voetbalschool is om kinderen vanaf 6 jaar, in de visie van het KNVB-masterplan, te leren voetballen in een interne 4:4 competitie. Dus in kleine partijtjes, binnen de eigen vereniging, op zaterdagmorgen op het hoofdveld. De veldjes zijn klein met een afmeting van 20 bij 30 meter; hierdoor komen de spelers dus veel vaker aan de bal en er zijn meer doelpogingen. En scoren is natuurlijk het leukste dat er is. Er staan minder spelers in het veld en dat vergroot het overzicht. Al met al is de betrokkenheid bij het spel veel groter dan in een groot veld met 7:7. Afhankelijk van het aantal leden worden teams gevormd van vier of vijf voetballers. Dit zijn vaste teams die een interne competitie spelen. Iedere zaterdag spelen de teams twee wedstrijden van elk 2 x 10 minuten. Er gelden de bekende 4:4 regels: geen inworp, maar intrap of indribbelen, geen scheidsrechter in het veld, maar wel wedstrijdbegeleiding en na een doelpunt in het midden het spel hervatten. Tijdens de wedstrijden géén coaching, maar wel direct na de wedstrijd.

Na de winter- en/of zomerstop vormen de spelers, die er voetbaltechnisch aan toe zijn, een nieuw F-team dat in de 7:7 KNVB-competitie gaat meespelen. De overige kinderen blijven in de Voetbalschool en uit de Sport-In stromen weer nieuwe spelertjes door. Zo is de Voetbalschool Sportclub Lochem een belangrijke schakel in het opleiden van jonge voetballertjes, waarbij het spelplezier en de vele balcontacten centraal staan.

Doorgestroomd naar de profs

Sportclub Lochem heeft verschillende spelers in haar gelederen gehad, die zijn overgegaan naar het profvoetbal.

Dit getuigt van een goede opleiding die al vroeg in de jeugd begint en vervolgens wordt voortgezet bij de senioren. Enkele spelers worden er hier uitgelicht.

Iedereen kent Wim Meutstege. Wim (zie foto Blauw-Wit D pupillen uit 1962) is na zijn HAVO aan de Rijksscholengemeenschap te Lochem gaan studeren in Den Haag. Dat was ook een van de redenen dat hij bij Go Ahead Eagles door Barry Hughes werd uitgeleend aan Excelsior. Daarna werd hij gecontracteerd door Sparta en aansluitend ging Wim naar Ajax. Hij speelde ook talrijke wedstrijden voor Oranje. In de periode van Excelsior en Sparta werd hij geleidelijk “omgeturnd” naar verdediger. Hij speelde voor die tijd op talrijke posities.

Blauw Wit 1962. D Pupillen Kampioen v.l.n.r. achterste rij: Leider Henk Langeveld, Hans Hofman, Jan Leussink, Hans Valkeman,Chris Wenneker, Leider Cees van de Noort, Gertie Fleming, Jan ten Hoopen, Gertie Sloesarwij. Voorste rij: Appie Gans, Wim Meutstege, Rudi Hegger, Henk Kuiper, Hennie Boers, ChrisConsten, Frank Faber.

Onze huidige directeur voetbalontwikkeling van de KNVB, Art Langeler, zette zijn eerste voetbalschreden ook op de velden van de club. Als 6- of 7 jarige jongen meldde hij zich aan. Al op jonge leeftijd was hij een talent.

Bij het ophalen van zijn jeugdherinneringen haalt hij Dick Lammertink en James Heipon naar voren. Hij ging naar De Graafschap en speelde daar 20 wedstrijden in het eerste elftal. Bekender werd hij als trainer. Hij begon zijn trainersloopbaan bij de amateurs van Colmschate en Rohda Raalte. Daarna maakte hij de overstap naar het betaalde voetbal. Hij startte bij PEC Zwolle. Vervolgens werd hij hoofd opleidingen bij PSV en na vier jaar ging hij aan de slag bij de KNVB als trainer van Jong Oranje. Sinds medio april 2018 bekleedt hij nu een directeursfunctie bij de KNVB.

Jaap Jacobs heeft een tijdlang getwijfeld tussen turnen en voetballen. Na enkele jaren gaf hij de voorkeur aan het voetbal. Na de Ulo en Havo vertrok Jaap naar Groningen naar de sportacademie. Na een operatie aan zijn knie is hij gedurende zijn opleiding gestopt met het voetballen. Na zijn studie pakte hij de draad weer op en voetbalde hij weer in het eerste. Op zijn 25e (in 1978) vertrok hij naar De Graafschap. Hier voetbalde hij twee seizoenen en stapte over naar NEC. In de tweede helft van dit seizoen kreeg hij een enkelblessure, waardoor hij voortijdig zijn voetbalschoenen aan de wilgen moest hangen.

Als junior plukte FC Twente Andrew Mendonca bij Sportclub Lochem weg. Andrew was een defensief middenvelder. Hij schopte het tot aanvoerder van FC Twente onder de 15. Hij viel ook hier op en PSV onder de 17 heeft hem vorig seizoen overgenomen.

Wetenswaardigheden uit de laatste jaren

In 2008 sloot het bestuur een vrijwilligersovereenkomst met Hans Hoetink af. Tot op de dag van vandaag is hij de beheerder van het complex. Om de expertise up to date te houden heeft men in hetzelfde kalenderjaar een interne kadercursus “Trainen en coachen” gegeven voor alle trainers en andere belangstellenden.

Dat de relaties met de ondernemers goed is getuigt wel van de actie voor voetbalplaatjes, zoals deze in 2010 is opgezet samen met Plus Markt Cornelis. De actie liep als een trein en werd een groot succes. De actie begon met het overhandigen van het eerste voetbalplaatje van eigenaar Joop Cornelis aan de toenmalige voorzitter Jan Brunshorst.

Dat er continu aandacht is voor de jeugd is al ter sprake geweest. In 2013 werd een uitgebreide enquête onder de jeugd van de club gehouden. De achterliggende gedachte was om inzicht te krijgen in de beleving en behoeften van de jeugdleden. De resultaten zorgden voor een aantal bijstellingen binnen het jeugdbeleid. Begin 2014 werd het trapveldje Activity Square op sportpark De Elze geopend. Het nieuwe kunstgrasveld kon pas in oktober 2015 gebruikt worden en het verving het kunstgrasveldje aan de Graanweg. Het was een gezamenlijk initiatief van de sportvereniging van De Elze, een aantal betrokken (welzijns)organisaties en de gemeente Lochem.

De aanleg van dit kunstgrasveld maakte deel uit van het project “Vitaliteitspark De Elze”.

In 2015 stond de wisseling van de voorzitter centraal. Jan Brunshorst legde als langstzittende preses in de bestuursvergadering van 26 oktober de voorzittershamer neer. Jan vervulde deze bestuursfunctie vanaf 2002. Hij werd opgevolgd door Ger ten Asbroek. Er trad nog een oudgediende af, Ab Beltman. Hij was onder meer secretaris, penningmeester en tweede penningmeester. Ab is erelid en in 1999 ontving hij een Koninklijke onderscheiding. In dit jaar ontving hij ook de gouden KNVB-speld. Op 13 november 2015 werd de afscheidsreceptie van Jan Brunshorst gehouden. Hij ontving daar ook de gouden KNVB-speld. Hij mag zich sindsdien ook erelid en erevoorzitter noemen.

Koninklijke erepenning voor Sportclub Lochem

Op de dag dat Sportclub Lochem precies 100 jaar bestond, is de club verrast met een Koninklijke erepenning. De zes leden van de jubileumcommissie onder aanvoering van erevoorzitter Jan Brunshorst sleepten in alle geheim de erepenning in de wacht. Burgemeester Sebastiaan van ’t Erve overhandigde de erepenning tijdens de jubileumreceptie aan voorzitter Ger ten Asbroek.

,,Een geweldige erkenning. Een sportvereniging die 100 jaar bestaat is niet niets. Al die jaren staat onze vereniging midden in de samenleving. Een erkenning voor wat oud-leden en huidige leden voor de vereniging hebben betekend”, jubelde Jan Nales over de erkenning. Nales maakte zich met vijf andere leden van de jubileumcommissie een jaar lang hard voor de onderscheiding. ,,Niemand wist hier tot aan de overhandiging vanaf. Zelfs het bestuur niet.”

Een Koninklijke Erepenning is een ereteken dat kan worden verleend aan verenigingen, stichtingen of instellingen of aan sportverenigingen die het 50-jarig bestaan of een volgende 25 jaar vieren. Het symboliseert het respect en de waardering die de Koning heeft voor bijzondere verdiensten van de ontvanger.

En binnen Sportclub Lochem wordt deze onderscheiding vooral gezien als een erkenning voor wat oud-leden en de huidige leden voor de vereniging hebben betekend.

In tegenstelling tot vroeger mag men zich niet meer koninklijk noemen. Dat komt omdat de KNVB als overkoepelende organisatie al het predicaat koninklijk heeft.

Bronvermelding

– de Jubileumuitgaven van het 90- en 100-jarig bestaan van Jan Brunshorst, Sportclub Lochem (2018);

– Voetbalfotoarchief van Dick Lammertink, Sportclub Lochem (2018); ook de verhalen over de naam Koolhaas komen uit dit archief;

– Artikel uit de Belvédère, 1e jaargang, nr. 3 (1991) van de heer J. Klein Egelink;

– Website van Sportclub Lochem (2018).